வாழ்க்கைப் புள்ளி

கூப்பிடாமலே வந்து விழும்
கண்ணீரைக்
கூட்டுக்குள் அடைக்கின்றேன்
தனியாக நிற்கும்
ஆயுள் தண்டனையை
அனுபவிக்கக் கற்றுக் கொண்டதால்,
சுடும் நிஜங்களே
இன்று
எனக்குச் சுயத்தைக் காட்டியது.
உணர்வற்ற உடலில்
ஊசலாடும் என்னுயிர்,
”நான் வாழ வேண்டும் ” என்றது.
”நீயா” என்றேன்.
”யாருக்காகத் தொலைக்கப் போகிறாய்
உன் வாழ்வை” என்றது.
”நானிருக்கிறேன் உன்னோடு” என்றது.
”நான் நான் மட்டும் தான் நிஜம்” என்றது.
புள்ளி புரிந்துவிட்டதால்
கோலத்தின் அழகை
இரசிக்கின்றேன் நானும்!