ஆணை தந்து ஆற்றுவித்தான் தலைவன்
-------------- --------------- பிறங்குமலை
மீமிசைக் கடவுள் வாழ்த்திக் கைதொழுது
ஏமுறு வஞ்சினம் வாய்மையின் தேற்றி,
அம்தீம் தெள்நீர் குடித்தலின் நெஞ்சமர்ந்து
அருவிடர் அமைந்த களிறுதரு புணர்ச்சி
வான்உரி உறையுள் வயங்கியோர் அவாவும்
பூமலி சோலை அப்பகல் கழிப்பி, (208-214)
(இ-ள்) பெரிய மலையில் மிகவுயர்ந்த இடத்தே உறைந்துள்ள (முருகனை) கடவுளை வாயால் வாழ்த்தி கை தொழுது, தலைவியின் இன்பத்தைப் பெறுவதற்கான சூளுரையை உண்மையாகவே தெரிவித்து அழகிய அருவி நீரைக் குடித்தான். இதனால் தலைவியின் நெஞ்சம் தலைவனோடு பொருந்தியது. தலைவனுக்கும் தலைவிக்கும் அரிய காட்டிடையே களிற்றால் நடந்த கூட்டத்தினால், வானத்தினைத் தமக்கே இருப்பிடமாகக் கொண்ட தேவர்களும் மிக்கு விரும்புகின்ற பூக்கள் நிறைந்த சோலையில், அன்றைய பகல் பொழுது முழுவதும் கழித்தோம்.
சொற்பொருள் விளக்கம்: பிறங்குமலை – பெரிய மலையின், மீமிசை – மிக உயர்ந்த இடத்தே, கடவுள் – இறையாகிய முருகனை, வாழ்த்தி – வாயால் வாழ்த்தி, கைதொழுது – கையால் தொழுது, ஏம் உறு வஞ்சினம் – (தலைவி) இன்பத்தைப் பெறுவதற்கான சூளுரையை, வாய்மையின் – உண்மையாகவே, தேற்றி - தெரிவித்து, அம் தீம் – அழகிய இனிய, தெள்நீர் – தெளிந்த நீர், குடித்தலின் – அவன் குடித்தமையால், நெஞ்சு அமர்ந்து – (தலைவியின்) நெஞ்சம் (அவனிடம்) பொருந்தியது, அருவிடர் அமைந்த – அரிய காட்டிடையே அமைந்த, களிறு தரு புணர்ச்சி – களிற்றால் நடந்த கூட்டத்தினால், (தலைவனும் தலைவியும் சேர்ந்த சூழல்), வான் உரி உறையுள் – வானத்தினை தமக்குரிய இருப்பிடமாகக் கொண்ட, வயங்கியோர் – தேவர்களும், அவாவும் – மிக்கு விரும்பும், மிக்க ஆசை கொள்ளும், பூமலி சோலை – பூக்கள் நிறைந்த சோலையில், அப்பகல் – அன்றைய பகல் பொழுது, கழிப்பி – கழித்தோம்,
வந்தது மாலைக் காலம்!
எல்லை செல்ல ஏழ்ஊர்பு இறைஞ்சிப்
பல்கதிர் மண்டிலம் கல்சேர்பு மறைய,
மான்கணம் மரமுதல் தெவிட்ட, ஆன்கணம்
கன்றுபயிர் குரல மன்றுநிறை புகுதர,
ஏங்குவயிர் இசைய கொடுவாய் அன்றில்
ஓங்குஇரும் பெண்ணை அகமடல் அகவப்,
பாம்புமணி உமிழப், பல்வயின் கோவலர்
ஆம்பல்அம் தீம்குழல் தெள்விளி பயிற்ற,
ஆம்பல் ஆய்இதழ் கூம்புவிட, வளமனைப்
பூந்தொடி மகளிர் சுடர்தலைக் கொளுவி,
அந்தி அந்தணர் அயரக், கானவர்
விண்தோய் பணவைமிசை ஞெகிழி பொத்த,
வானம் மாமலை வாய்சூழ்பு கறுப்புக் கானம்
கல்லென்று இரட்ட, புள்ளினம் ஒலிப்ப,
சினைஇய வேந்தன் செல்சமம் கடுப்பத்
துனைஇய மாலை துன்னுதல் காணூஉ (215-230)
(இ-ள்) பகல்பொழுது முடியுமாறு, ஏழு குதிரைகள் பூட்டிய தேரினைச் செலுத்தி, பல கதிர்களையுடைய ஞாயிறு மலையைச் சேர்ந்து மறைந்தது. மான் கூட்டம் மரத்தினடியில் வந்து நின்றன. பசுவின் கூட்டம் தன் கன்றுகளை அழைக்கும் குரலை எழுப்பி, தொழுவிடம் நிறையுமாறு புகுந்தன. ஊதுகின்ற கொம்பு போன்று ஓசை எழுப்பும் வளைந்த வாயினையுடைய அன்றில் உயர்ந்த கரிய பனைமரத்தின் உள்மடலிலிருந்து தன் பெடையை அழைத்தது ; பாம்பு மாணிக்க மணியினை உமிழ்ந்தது. பல இடங்களிலும் இடையர்கள் ஆம்பல் பண்ணின் தெளிந்த இசையினைப் பழக்கிக் கொண்டிருந்தனர். ஆம்பல் மலரின் அழகிய அரும்புகளின் இதழ் விரிந்தது. வளமான இல்லங்களில் பூ வேலைப்பாடமைந்த வளையல் அணிந்த பெண்கள், விளக்கின் திரியில் ஒளியினை ஏற்றினர். அந்தணர்கள் தம் அந்திநேரத்துக் கடமைகளைச் செய்தனர். வேட்டுவர் வானத்தைத் தீ்ண்டுகின்ற பரணிடத்தே தீப்பந்தத்தில் நெருப்பூட்டினர். பெரிய மலையினை முகில் சூழ்ந்து கருமை நிறமானது. காட்டில் பறவையினங்கள் எழுப்புகின்ற ஒலி, எதிரொலியாக ஒலித்தது. சினம் கொண்ட வேந்தன், போருக்கு விரைந்து செல்லுவதைப் போல விரைந்து வருகின்ற மாலைப்பொழுது நெருங்கி வந்தது.அது கண்டு.,
சொற்பொருள் விளக்கம்: எல்லை செல்ல – பகல் பொழுதின் ஒளி முடிய, ஏழ் ஊர்பு இறைஞ்சி – ஏழு குதிரைகளைப் பூட்டிய தேரினை செலுத்தி, பல் கதிர் மண்டிலம் – பல கதிர்களையுடைய ஞாயிறு, கல் சேர்பு மறைய – மலையைச் சேர்ந்து மறைய, மான்கணம் – மான் கூட்டம், மரம் முதல் – மரத்தடியில்வந்து, தெவிட்ட – கூடி நிற்க, ஆன்கணம் – பசுவின் கூட்டம், கன்று – தன் கன்றுகளை, பயிர் – அழைக்கும், குரல – குரலை எழுப்ப, மன்று நிறை புகுதர – பசுவின் தொழுவிடம் நிறையுமாறு புகுந்தனவாய், ஏங்கு – ஒலிக்கும், ஒங்கு வயிர் இசைய – ஊதுகின்ற கொம்பு போன்று ஓசை எழுப்பும் (வயிர் – ஒருவகை துளைக்கருவி), கொடுவாய் அன்றில் – வளைந்த வாயினையுடைய அன்றில், ஓங்கு இரும் பெண்ணை – உயர்ந்த கரிய பனை மரத்தில், அக மடல் அகவ – உள்மடலிலே இருந்து தம் பெடையை அழைக்க, பாம்பு மணி உமிழ – பாம்பு மாணிக்க மணியை உமிழ (கக்க), பல்வயின் – பல இடங்கள்தோறும், கோவலர் – இடையர்கள், ஆம்பல் தீங்குழல் – ஆம்பல் பண்ணினை இனிய குழலில், தெள் விளி பயிற்ற – தெளிந்த இசையை பழக்கிக் கொண்டிருக்க, ஆம்பல் ஆய் இதழ் கூம்பு விட – ஆம்பல் மலரின் அழகிய அரும்புகளின் இதழ்விரிய, வளமனை – வளமான இல்லங்களில், பூந்தொடி மகளிர் – பூ வேலைப்பாடமைந்த வளையணிந்த பெண்கள், சுடர்தலைக் கொளுவி – விளக்கின் திரியில் ஒளியினைக் கொளுத்தி (விளக்கேற்றல்), அந்தி அந்தணர் அயர – அந்தி நேரத்துக் கடனை அந்தணர் செய்ய, கானவர் – வேட்டுவர், விண்தோய் பணவை மிசை – வானத்தைத் தீண்டுகின்ற தம் பரணிடத்தே, ஞெகிழி பொத்த – தீக்கடைக்கோலில் (தீப்பந்தம்) நெருப்பூட்ட, வானம் – முகில், மாமலை வாய் – பெரிய மலையினை, சூழ்பு கறுப்ப – சூழ்ந்து கருமைநிறமாக, கானம் – காடு, கல்லென்று இரட்ட – கல்லென்று மாறி மாறி (எதிரொலி) எழுப்ப, புள்ளினம் ஒலிப்ப – பறவை இனங்கள் குரல் கொடுக்க, சினை இய வேந்தன் – சினம் கொண்ட வேந்தன், செல்சமம் கடுப்ப – (படை கொண்டு விரைந்து) போருக்குச் செல்லுதல் போன்று, துனைஇய மாலை – விரைந்து வருகின்ற மாலைப்பொழுது, துன்னுதல் – நெருங்குதல், காணூஉ – கண்டு,
மன்றலில் மணப்பேன் என்று கூறிப் பிரிதல்
நேர்இறை முன்கை பற்றி நுமர்தர
நாடுஅறி நன்மணம் அயர்கம், சில்நாள்
கலங்கல் ஓம்புமின் இலங்கு இழையீர்! என
ஈர நல்மொழி தீரக் கூறி
துணைபுணர் ஏற்றின் எம்மொடு வந்து
துஞ்சா முழவின் மூதூர் வாயில்
உண்துறை நிறுத்துப் பெயர்ந்தனன் (231-237)
(இள்) ‘ஒளி வீசும் அணிகலன்களை உடையீர்!திருத்தமான விரல்களையுடைய முன்கையினைப் பற்றி, உன் சுற்றத்தார் என்னிடம் தர நாட்டிலுள்ளோர் அறியுமாறு நன்மை தருகின்ற மணத்தினைச் சில நாட்களிலே நான் நிகழ்த்துவேன். அதுவரை கலங்குதலைத் தவிர்ப்பீர்’ என்று எம் வருத்தம் தீரும் வகையில் நன்மொழி கூறினான். துணையைப் புணர்ந்த காளை போன்று எம்மொடு வந்தான். முழவின் ஓசை அயராது கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் நம் பழைமையான ஊரின் நீர்த்துறையில் எம்மை நிறுத்தி விட்டுச் சென்றான்
சொற்பொருள் விளக்கம்: நேர்இறை முன்கை பற்றி – நேர் திருத்தம், இறை – விரல், முன்கை பற்றி – முன்கையினைப் பற்றி, நுமர்தர – நும் சுற்றத்தார் எமக்குத் தர, நாடறி – நாட்டினர் அறியுமாறு, நன்மணம் – நன்மை தருகிற மனத்தினை, அயர்கம் – நிகழ்த்துவேன், சில் நாள் – சில நாட்களிலே, கலங்கல் – கலங்குதலை, ஓம்புமின் – தவிர்ப்பீர், இலங்கு இழையீர் – ஒளிவீசும் அணிகலன்களையுடையார், என – என்று, நன்மொழி – (எம் வருத்தம் தீரும்) நல்ல மொழியினை, தீரக் கூறி – எம் வருத்தம் தீருவதற்காகக் கூறி, துணை புணர் ஏற்றின் – துணையைப் புணர்ந்த காளை போன்று, எம்மொடு வந்து – எம்மோடு கூட வந்து, துஞ்சா முழவின் மூதூர் – முழவின் ஓசை குறையாத பழைமையான நம் ஊரின், வாயில் – வாயில், உண்துறை – பருகும் நீர் அமைந்த நீர்த்துறையின், நிறுத்து – எம்மை நிறுத்தி, பெயர்ந்தனன் – போனான்.
தொடர்ந்தது தோன்றலின் உறவு!
---------------- -------------- அதற்கொண்டு
அன்றை அன்ன விருப்பொடு என்றும்
இரவரல் மாலையனே வருதொறும்
காவலர் கடுகினும் கதநாய் குரைப்பினும்
நீ துயில் எழினும் நிலவு வெளிப்படினும்
வேய்புரை மென்தோள் இன்துயில்
பெறாஅன் பெயரினும் முனியல் உறாஅன்
இளமையின் இகந்தன்றும் இலனே வளமையின்
தன்நிலை தீர்ந்தன்றும் இலனே ----------(237-245)
(இ-ள்)அந்த நாள் முதற்கொண்டு, முதல்நாள் தலைவியிடம் கொண்ட விருப்பத்தைப் போலவே விருப்பமுடையவன், ஆதலால், தொடர்ந்து எந்நாளும் இரவிலே வந்து தலைவியைப் பார்த்துச் செல்கின்றான். அவன் வரும்போது காவலர் விரைந்தாலும், சினத்தோடு நாய் குரைத்தாலும், நீ உறக்கத்திலிருந்து எழுந்தாலும், நிலவின் வெளிச்சம் மிகுந்திருந்தாலும், மூங்கிலைப் போன்ற மென்மையான தோளுடைய தலைவியின் மென்தோளில் இனிய துயிலைப் பெறாது போனாலும் வெறுத்து வருத்தமுறான். அவன் இளமைப் பருவத்தைக் கடந்தவனும் அல்லன். செல்வத்தின் செருக்கால் தன் குடிக்குரிய நல் இயல்புகளிலிருந்து நீங்கியதும் இலன்.
சொற்பொருள் விளக்கம்:
அதற்கொண்டு – அந்த நாள் முதற்கொண்டு, அன்றை அன்ன – முதல்நாள் தலைவியிடம் கொண்ட விருப்பத்தைப் போலவே, என்றும் – எந்நாளும், இரவரல் மாலையனே – இரவில் வருகின்ற இயல்புடையவன், வருதொறும் – வரும்போதெல்லாம், காவலர் கடுகினும் – காவலர் விரைந்தாலும், கதநாய் குரைப்பினும் – சினத்தோடு நாய் குரைத்தாலும், நீ துயில் எழினும் – நீ உறக்கத்திலிருந்து எழுந்தாலும், நிலவு வெளிப்படினும் – நிலவின் வெளிச்சம் மிகுந்திருப்பினும், வேய்புரை மென்தோள் – மூங்கில் போன்ற மென்மையான தோள், இன்துயில் என்றும் பெறாஅன் – இனிய துயிலை என்றும் பெறாது, பெயரினும் – போனாலும், முனியல் உறாஅன் – வெறுத்து வருந்தான், இளமையின் இகந்தன்றும் இலனே – இளமைப் பருவத்தும் கடந்தவனும் அல்லன், வளமையில் – செல்வத்தின் செருக்கால், தன் நிலை – (உயர்குடி பிறந்ததால் அவனுக்குரியதாகிய) இயல்புகளிலிருந்து, தீர்ந்தன்றும் இலன் – நீங்கியதும் இல்லாதவன்.
தலைவியின் துயரம்
---------- ---------- --------------- கொன்ஊர்
மாய வரவின் இயல்புநினைஇத் தேற்றி
நீர்எறி மலரின் சாஅய்இதழ் சோரா
ஈரிய கலுழுமிவள் பெரு மதர் மழைக்கண்
ஆகத்து அரிப்பனி உறைப்ப நாளும்
வலைப்படு மஞ்ஞையின் நலம்செலச் சாஅய்
நினைத்தொறும் கலுழுமால் இவளே ---------- (245-251)
(இ-ள்) அலர் போன்றவற்றால் அச்சம் தரக்கூடிய இவ்வூரில், இரவில் பிறரறியாது தலைவியைக் கூடுதற்குத் தலைவன் வரும் இயல்பினை(ஒழுக்கமன்று என) நினைத்துத் தெளிந்தாள். பின்னும் அவன் வரவில்லையானால், வேகமாக நீர்த்துளி விழுகின்றபோது சோர்கின்ற மலரைப் போல இவளும் இமை சோர்ந்து ஈரமுடைய கண்களோடு அழுகின்றாள். இவளின் பெரிய செழித்த குளிர்ச்சியான கண்களிலிருந்து இடைவிடாது விழுகின்ற கண்ணீர்த் துளிகள் மார்பினிடத்து ஒழுகுகின்றது. ஒவ்வொரு நாளும் வலையில் அகப்பட்ட மயில் போல் தன்னுடைய நல்லழகு அழியுமாறு நினைக்குந்தொறும் அழுகின்றாள் இவள்.
சொற்பொருள் விளக்கம்:
கொன்ஊர் மாய வரவின் – அலர் போன்றவற்றால் அச்சம் தரும் ஊரில் இரவின்கண் தலைவியைக் கூடுதற்கு வருகின்றமை, இயல்பு நினைகித் தேற்றி – தன்மையை (ஒழுக்கமென்பது)போற்றி – நினைத்து (இல்லறம் நடத்துவே நல்லொழுக்கம்) தெளிந்து, துணிந்து, தலைவன் வாய்மையால், நீர் எறி மலரின் – மழை எறிந்து வீழ்கின்ற மலர் போல, சாஅய் – அழகிழந்து, இதழ் சோரா – இமை சோர்ந்து, ஈரிய – ஈரமுடையாய், கலுழும் – அழும், இவள் – தலைவி, பெருமதர் மழைக்கண் – பெரிய செழித்த குளிர்ச்சியான கண், ஆகத்து – மார்பினிடத்து, அரிப்பனி உறைப்ப – இடைவிட்டு விழுகின்ற கண்ணீர், துளி சிந்த, ஒழுக, நாளும் – ஒவ்வொரு நாளும், வலைபடு மஞ்ஞையின் – வலையில் அகப்பட்ட மயில்போல், நலம் செலச் – தன்னலம் போகும்படி, சாஅய் நினைத்தலும் – நுணுகி நினைக்குந்தொறும், கலுழுமால் இவளே – அழுகின்றாள் இவளே.
அவன் வரும் வழி இடர்கள் வாட்டியது இவளை!
------------ ------------------ ----------------- கங்குல்
அளைச்செறி உழுவையும் ஆளியும் உளியமும்
புழற்கோட்டு ஆமான் புகல்வியும் களிறும்
வலியின் தப்பும் வன்கண் வெஞ்சினத்து
உருமும்,சூரும், இரைதேர் அரவமும்,
ஒடுங்குஇருங் குட்டத்து அருஞ்சுழி வழங்கும்
கொடுந்தாள் முதலையும் இடங்கரும், கராமும்
நூழிலும், இழுக்கும், ஊழ்அடி முட்டமும்
பழுவும் பாந்தளும் உளப்படப் பிறவும்
வழுவின் வழாஅ விழுமம் அவர்
குழுமலை விடரகம் உடையவால் எனவே.251-261)
(இ-ள்)இரவில் குகையில் மறைந்து வாழும் புலியும் ஆளியும் கரடிகளும் உள்ளே துளையுள்ள கொம்புகளையுடைய காட்டு மான்களில் ஆண் மானும் களிறும் வலிமையால் கொல்லும் கொடுமையான கடுஞ்சினத்தோடு கூடிய வருத்தும் தெய்வங்களும் இரவில் இரையைத் தேடுகின்ற பாம்புகளும் தங்கிய கருமையான நீர்நிலையில் வாழும் வளைந்த கால்களையுடைய முதலையும் இடங்கர்களும் கராங்களும் வழிப்பறி செய்வோர் கொன்று குவிக்கின்ற இடங்களும் வழுக்கலான இடங்களும் வருகின்ற பாதையின் முடிவானது செல்லுதற்கு வேறு வழியின்றி முட்டுகின்ற பாதைகளும் பேய்களும் மலைப்பாம்பும் உள்ளிட்ட பிற விலங்குகளும் அகப்பட்டாரைத் தப்பவிடாமல் துன்புறுத்தும் பிறவும் தலைவன் வரும் வழியில் உள்ள கூட்டமான மலைகளின் உட்பகுதியில் இருக்கின்றன என்பதால் இவள்(தலைவி) அழுகின்றாள்.
சொற்பொருள் விளக்கம்:
கங்குல் – இரவில், அளை – குகை, செறி – மறைந்திருக்கும், உழுவையும் – புலியும், ஆளியும் – (ஒரு வகை விலங்கு), உளியமும் – கரடிகளும், புழற் கோட்டு – உள்ளே துளையுள்ள கொம்பு , ஆமான் – காட்டு மான், புகல்வியும் – ஏறு, ஆண்மானும், களிறும் – ஆண் யானையும், வலியின் தப்பும் – வலிமையால் கொல்லும், வன்கண் வெஞ்சினத்து உருமும் சூரும்– கொடுமையான கடும் சினத்தோடு கூடிய வருத்தும் தெய்வங்களும், இரைதேர் அரவமும்- இரவில் இரையைத் தேடுகின்ற பாம்பும், ஒடுங்கு – தங்கிய, இரும் – கருமையான, குட்டத்து – நீர் நிலையில், கொடுந்தாள் – வளைந்த கால், முதலையும் இடங்கரும் கராமும் – முதலையும், இடங்கர்களும், கராங்களும், நூழிலும் – (வழிப்பறி செய்வோன்) குவிக்கின்ற இடங்களும், இழுக்கும் – வழுக்குகின்ற இடங்களும், ஊழ்அடி முட்டமும் – முடிவு முட்டும் வழிகளும், பழுவும் – பேய்களும், பாந்தளும் – மலைப்பாம்பும், உளப்படப் பிறவும் – இவை உள்ளிட்ட பிற விலங்குகளும், வழுவின் வழாஅ விழுமம் – அகப்பட்டாரைத் தப்பவிடாமல் துன்புறுத்தும் (பிறவற்றையும்), அவர் – தலைவன், குழு மலை – கூட்டமான மலைகளிடத்தே, விடரகம் – மலையின் உட்பகுதிகள், உடையவால் – உடையனவாய் இருக்கும்
No comments:
Post a Comment