சங்கத்தமிழ்

சங்கத்தமிழ்
புறநானூறு
சங்ககால இலக்கியங்கள் தமிழனின் உயா்ச் சொத்து.உயிர்ச் சத்து. புறநானூற்றிலே ஒவ்வொரு பாடலைப் படிக்கின்ற போதும் காவலனும் கவிஞனும் ஒட்டி உறவாடிய உண்மை அன்பும், உயர்வு தாழ்வின்றி உவப்போடு பழகிய உயர் நட்பும் ஊன்றிப் படிப்பவரை ஒரு கணம் வியந்து பார்க்கச் செய்வது உண்மை. சரி… இப்புலவர்கள் மன்னர்கள் உவந்து அளித்த பொன்னையும் பொருளையும் பேணிப் பாதுகாத்து வறுமையில்லாது வாழ்ந்தார்களா என்றால் அதுவுமில்லை.கலைக்குக் கிடைத்த செல்வத்தைக் குறையா விருப்பமொடு வேண்டியோர்க்குக் கொடுத்து உளம் மகிழ்ந்தனர். உயர் வாழ்வு வாழ்ந்தனர்.
காலங்கள் சென்றுவிட்டன. எனினும் சங்கப் புலவர்களின் உலகத்து உண்மை நிலை உணர்ந்த மாட்சியும், உணர்ச்சியால் ஒத்த உயர் நட்பும் உவப்பில் ஆழ்த்துகின்றன. அந்த மகிழ்ச்சியின் சிறு துளிகளே இவை.
புறநானூற்றிலே இருக்கின்ற நானூறு பாடல்களையும் தொடர்ந்து எழுதலாம் என்ற என் எண்ணத்தின் விளைவே இன்றைய தொடக்கம் புறநானூற்றிலே இருபத்தியெட்டு பாடல்கள் ,கபிலரின் பாடல்கள். அவரின் புறநானூற்றுப் பாடல்களின் திறத்தினைச் சுவைப்பதற்கு முன் அவரைப் பற்றி சில செய்திகளைப் பார்ப்போம்.
கபிலரைப் பற்றி…
சங்க காலப் புலவர்களி்ல் தனக்கென தனி இடத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டவர் கபிலர். அருளும், அன்பும்,உளத் தூய்மையும், வாய்மையும், பாட்டியற்றும் வன்மையும் பெற்றுத் திகழ்ந்தவர். அறவோராய், ஆன்றவிந்து அடங்கிய கொள்கைச் சான்றோராய் விளங்கியவர். சங்கப் புலவர்களின் பொய் புகலா செந்நாவால் போற்றிப் புகழப்பட்டவர்.
”உலகுடன் திரிதரும் பலர்புகழ் நல்லிசை
வாய்மொழிக் கபிலன்” என்று நக்கீரனாரும்
”அரசவை பணிய அறம்புரிந்து வயங்கிய
மறம்புரி கொள்கை வயங்குசெந் நாவின்
உவலை கூராக் கவலையி னெஞ்சின்
நனவிற் பாடிய நல்லிசைக் கபிலன் ” என்று பதிற்றுப்பத்தில்(85) பெருங்குன்றூர்கிழாரும்,
தாழாது
”செறுத்த செய்யுட் செய்செந் நாவின்
வெறுத்த கேள்வி விளங்குபுகழ்க் கபிலன்” என்று புறநானூற்றில்(53) பொருந்திலிளங்கீரனாரும்,
”நிலமிசைப் பிறந்த மக்கட் கெல்லாம்
புலனழுக் கற்ற அந்தணாளன்
இரந்துசெல் மாக்கட்கு இனி இடனின்றிப்
பரந்திசை நிற்கப் பாடினன்” (புறம். 127),
”பொய்யா நாவிற் கபிலன்” என்று(புறம்.174)மாறோக்கத்து நப்பசலையாரும் போற்றியுள்ளனர்.
எவ்வுயிர்க்கும் தண்மை கொண்டு ஒழுகிய அந்தணராகிய இவர், பறம்பு மலை பாரியின் முல்லைக் கொடிக்குத் தேர் கொடுத்த அன்புள்ளத்தைக் கேள்வியுற்றால் சும்மா இருப்பாரா ? பறம்பு நாடு சென்று பாரியைக் கண்டார். உளங்கொண்ட உற்ற நண்பரானார். பறம்பு நாட்டின் மலை வளம் கண்டு வனப்பில் ஆழ்ந்து குறிஞ்சித் திணைப் பாடல்களைக் கொஞ்சும் தமிழி்ல் குழைத்துத் தந்தார். ”குறிஞ்சிக்கோர் கபிலர்” என்று புகழும் அளவிற்கு மலை வளம் அவரின் பாடல்களில் மலையளவு நுழைந்தது.
பாரியின் வளமை போன காலத்தும் உற்ற துணையாக இருந்து, அவரின் நற்செயல்களை எண்ணி எண்ணிச் செம்மாந்து நின்ற உண்மை நண்பர். பாரியைப் பற்றி மூவேந்தர்களிடமும் கபிலர் கூறிய சொற்கள் , இடுக்கண் உடையுழி ஊற்றுக்கோலாய் இருந்த தகைமையினை விளம்புவன.
கடந்து அடுதானை மூவரும் கூடி
உடன்றனிர் ஆயினும், பறம்பு கொளற்கு அரிதே
முந்நூறு ஊர்த்தே தன் பறம்பு நல்நாடு
முந்நூறு ஊரும் பரிசிலர் பெற்றனர்
யாமும் பாரியும் உளமே
குன்றும் உண்டு நீர் பாடினீர் செலினே. (புறம். 110)
“நீங்கள் மூவரும் கூடி எதிர்த்து நின்றாலும் பாரியின் பறம்பு மலையினை வெற்றி கொள்ள முடியாது. பாரியின் நாடு முந்நூறு ஊர்களை உடையது. முந்நூறு ஊர்களையும் தன்னை நாடி வந்த பரிசிலர்களுக்கு அளித்து விட்டான். இப்போது நீங்களும் பாடி வந்தால் நானும் பாரியும் இருக்கின்றோம். நாங்கள் வாழும் குன்றும் இருக்கின்றது“ என்கிறார் கபிலர். மூவேந்தரின் சூழ்ச்சியினால் பாரி இறந்தபோதும், அவர் மகளிரைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பைத் தானே ஏற்றுக் கொண்டார். என்றாலும் , பாரியைப் பிரிந்து வாழ முடியாத நிலையில், பாரி மகளிரை அந்தணரிடம் அடைக்கலமாகக் கொடுத்து விட்டு, தானும் அவரோடு வருவதாகக் கூறி, உயிர் துறக்க முனைகிறார்.அப்போது பாடிய பாடலிது
மலை கெழு நாட! மா வண் பாரி
கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய் நீ எற்
புலந்தனை யாகுவை- புரந்த யாண்டே
பெருந்தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது
ஒருங்குவரல் விடாஅது ஒழிக எனக்கூறி
இனையை ஆதலின், நினக்கு மற்று யான்
மேயினேன் அன்மையானே ஆயினும்
இம்மை போலக் காட்டி, உம்மை
இடையில் காட்சி நின்னொடு
உடன் உறைவு ஆக்குக, உயர்ந்த பாலே. (புறம்.236)
”பாரியே! நீ என்னோடு பழகிய நாட்களை வைத்து உன்னோடு நட்பு கொள்ளத் தகுதியில்லாதவன் என்று வெறுத்துவிட்டாயா? நீ இறந்த போது நானும் உடன் வருகிறேன் என்று கூற, நீ வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டாயே? உனக்கு ஏற்ற நண்பன் நானில்லையா? இருந்தாலும் , இங்கே எப்படி இடைவிடாது நின்னைக் கண்டு உன்னுடன் இருந்தேனோ, அதைப் போலவே மறுபிறப்பிலும் நான் உன்னோடு இருக்க , எனக்கு அருள்புரிவாயாக!” என்று ஆருயிர் நண்பனிடம் இறக்கும் தருவாயில் கூறிய பாடல் உண்மை நட்புக்கும் , நன்றி உணர்விற்கும் இலக்கணமாய் நிற்கும் பாடலாகும். பாடல் வரிகளில் கூட , உணர்விலே கலந்து விட்ட உண்மை நட்பின் உயிர்த் துடிப்பினைக் காணலாம். இதுவன்றோ நட்பு?
சங்கப்பாடல்களில் கபிலர் பாடியதாக இன்று கிடைப்பன,எட்டுத்தொகை நூல்களான நற்றிணையில் இருபது பாடல்கள், குறுந்தொகையி்ல் இருபத்தியொன்பது பாடல்கள், ஐங்குறுநூற்றில் நூறு பாடல்கள், பதிற்றுப்பத்தில் (7ஆம் பத்து) பத்துப் பாடல்கள், குறிஞ்சிக்கலியில் இருபத்தியொன்பது பாடல்கள், அகநானூற்றில் பதினெட்டு பாடல்கள் மற்றும் பத்துப்பாட்டில் குறிஞ்சிப்பாட்டும்(261 வரிகள்) ஆகும்.
மலையும் மலை சார்ந்து வளர்ந்த மரங்களும், மலர்ந்த மலர்களும் இத்துணையா? என்று நம்மை மலைக்க வைத்த கபிலரின் இயற்கை பற்றிய நுண்ணறிவை விஞ்சுதற்கும் ஒருவருண்டோ? மலை உள்ளளவும் தமிழ் உள்ளளவும் கபிலரும் வாழ்வார் என்பதைக் கூறுதலும் வேண்டுமோ?
இப்போது புறநானூற்றுப் பாடலுக்கு வருவோம்.புறநானூற்றில் எட்டாவது பாடல், கபிலரின் பாடல். இதோ பாடல்.
வையம் காவலர் வழி மொழிந்து ஒழுக,
போகம் வேண்டி, பொதுச் சொல் பொறாஅது,
இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப,
ஒடுங்கா உள்ளத்து ஓம்பா ஈகை,
கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை
யாங்ஙனம் ஒத்தியோ?- வீங்கு செலல் மண்டிலம்!
பொழுது என வரைதி.: புறக்கொடுத்து இறத்தி:
மாறி வருதி மலை மறைந்து ஒளித்தி
அகல் இரு விசும்பினானும்
பகல் விளங்குதியால், பல் கதிர் விரித்தே.
இப்பாடலின் திணை- பாடாண் திணை. பாட்டிற்குரிய தலைவன் யாரோ அவரின் , புகழ், ஆற்றல், ஈகை, அருள் தன்மை போன்றவற்றைப் புகழ்ந்து
உரைப்பதாகும்.துறை-இயன்மொழி –தலைவனின் இயல்பினைப் புனைந்து கற்பனையாகக் கூறாது, அப்படியே கூறுவது இயன்மொழி.இப்பாடலில் ”ஒடுங்கா உள்ளத்து… சேரலாதன்” என்று மன்னனின் இயல்பினைக் கூறியுள்ளமையால் இயன்மொழியாயிற்று. கதிரவனோடு சேரலாதனை ஒப்பிட்டுள்ளதால் பூவைநிலை என்ற துறையும் ஆகும்.(பூவைநிலை என்பது தலைவனைத் தேவர்களோடு ஒப்பிட்டுக் கூறுவது.)
சரி.. பாட்டின் பொருளுக்கு வருவோம். விரைந்து செல்லும் கதிரவனே! நீ வருவது பகற்பொழுது என்று வரையறை வைத்துள்ளாய். நீ வந்தவுடன் புறங்காட்டி ஓடி விடுகிறாய். திசைகளில் மாறி மாறி வருகின்றாய். மலையிலே போய் ஒளிந்து கொள்கிறாய். அகன்ற வானத்திலே பல் கதிர் பரப்பி ஒளி வீசினாலும் பகற்பொழுது மட்டும் தானே இருக்கின்றாய்.
ஆனால் , எம் அரசனாகிய சேரலாதனோ உலகத்து அரசர்கள் அனைவராலும் போற்றி வணங்கப்படுகின்றான். இந்நிலவுலகம் முழுவதும் தான் ஒருவனே ஆள வேண்டும் என்ற இன்பத்தை விரும்புகின்றான். இப்பூமி அனைத்து அரசர்களுக்கும் பொதுவானது என்ற சொல்லைக் கூட பொறுக்க முடியாதவன்.தன் நாட்டைச் சிறிது என்று எண்ணி விரிவுபடுத்தும் முயற்சியுடையவன். சோம்பலில்லாத உள்ளம் படைத்தவன். பொருளைத் தனக்கென்று பாதுகாக்காது வேண்டியோருக்கு வழங்கும் கொடைத் தன்மை படைத்தவன். போர் எனின் புறங் கொடுக்காது போரிட்டு வெற்றியைப் பெறும் வல்லமை பெற்றவன். அப்படியிருக்க, நீ எப்படி சேரலாதனுக்கு ஒப்பாவாய்? உன்னால் ஒப்பாக முடியாது என்று கதிரவனிடம் பேசும் கபிலரின் குரலே இப்பாடல்.
சேரலாதனைக் கதிரவனோடு ஒப்பிட்டு யாரோ கூறியிருக்க வேண்டும்…அதைக் கேட்ட கபிலருக்குச் சொன்னவரிடம் நேரடியாக விளக்கம் சொல்ல முடியவில்லை போலும்! சில சமயம் நமக்கு ஏற்படும் சங்கடம் தான் கபிலருக்கும் ஏற்பட்டுள்ளது! பார்த்தார் கபிலர்… சரி யாரிடம் சொல்லலாம் … யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம். இருக்கவே இருக்கிறது கதிரவன்…கதிரவனே நீயே கேள். நீ எப்படி என் மன்னனோடு ஒப்பாவாய்? என்கிறார்.
சேரலாதனைப் பிற அரசர்கள் வந்து வணங்கிச் செல்வர். ஆனால் சூரியனோ பிற கோள்களின் வழியே செல்லும்.
உலகம் முழுதும் தான் ஒருவனே ஆட்சி செய்யும் விருப்பினை உடையவன் சேரலாதன். கதிரவனோ பகல் பொழுது மட்டும் ஆட்சி செய்பவன்.
சேரலாதன் கடந்து அடு தானையன். சூரியனோ நிலவுக்குப் புறம் கொடுத்து ஓடுபவன்.
கதிரவன் திசைகளில் மாறி மாறி வருபவன். மன்னனோ, மாறாத் தன்மையன்.
சூரியன் , தன் கதிர்களை மலையிடத்து மறைப்பான். ஆனால் சேரலாதனோ, தன் பொருளை மறைக்காது வழங்கும் ஈகையுடையவன்.
இயற்கையை விஞ்சும் இனிய இயல்பினை உடையவன் சேரமான் என்பதைக் கூறும் கபிலரின் மொழிகள் , காலங்கள் கடந்தும் கருப்பஞ்சாறாய் இனிக்கிறதன்றோ?
புறநானூற்றின் இப்பாடலுக்கு அமெரிக்கத் தமிழறிஞா் ஐயா ஜார்ஜ் கார்ட் அவர்கள் வழங்கியுள்ள ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு இதோ
Kings who protect the earth praise him and obey him.
He desires his pleasures and will not bear to share domination.
He is driven by the thought that he rules too little land.
His will is unrelenting! He is endlessly generous!
Circle of the sun eternally in movement! How you fail to resemble
Ceralatan with his army that strikes always in open battle!
You only appear in the day! You turn your back to the moon
And leave! You advance from various directions! You vanish
Behind your mountain and hide there till dawn
When glowing you spread your many rays through the enormous sky!
என்றுமுள செந்தமிழின் இனிமையை இன்னும் சுவைப்போம் தொடர்ந்து,,,